Οι Έλληνες, μετά από πολλά χρόνια, αναζητούν και πάλι τον… «κανένα».

Μια δημοσκόπηση που ανάβει φωτιές για το μέλλον της χώρας
Μάνος Οικονομίδης

Twitter@EmOikonomidis

 Ας  ξεκινήσουμε από τα προφανή και μάλλον αυταπόδεικτα: Οι δημοσκοπήσεις αδυνατούν εδώ και αρκετά χρόνια να διαβάσουν και να καταγράψουν σωστά τα κοινωνικά ρεύματα, με αποτέλεσμα να αιφνιδιάζονται διαρκώς από τις πραγματικές επιθυμίες μιας κοινωνίας σε βαθιά, σύνθετη και πολυεπίπεδη κρίση.

Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι όλες οι δημοσκοπήσεις είναι… για τα σκουπίδια. Ή ότι δεν μπορεί κανείς να συνθέσει επιμέρους στοιχεία τους, ιδίως τα λεγόμενα «ποιοτικά χαρακτηριστικά», και να σκιαγραφήσει ένα μωσαϊκό συμπεράσματος που δεν θα απέχει και πολύ από τη ζώσα πραγματικότητα.

Στο παραπάνω πλαίσιο, αξίζει να σταθούμε στα ευρήματα της έρευνας «Τάσεις» της εταιρείας «MRB», που δημοσιεύτηκαν πριν από μερικές μέρες. Και διαμορφώνουν σκηνικό προχωρημένης ανησυχίας για το μέλλον του τόπου. Το εθνικό μέλλον της Ελλάδας.

Η δημοσκόπηση καταγράφει μια βαθιά αποστροφή των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα, στα όρια της απαξίωσης της… παιδικής χαράς που έχει σήμερα δικαίωμα υπογραφής για τη ζωή μας.

Τα κόμματα δεν πείθουν, κανείς δεν περιμένει ουσιαστική αλλαγή στη ζωή του από εναλλαγή των πολιτικών δυνάμεων στην εξουσία, και το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η οργή. Το δε εκκρεμές της οργής, όπως το έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια της κρίσης, πολύ απλά… καταπίνει πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις, με «παρενθέσεις» πολιτικής ηγεμονίας, που δεν υπερβαίνουν τη διετία.

Οι Έλληνες, μετά από πολλά χρόνια, αναζητούν και πάλι τον… «κανένα». Στο σχετικό εύρημα της πρωθυπουργικής καταλληλότητας, το 50% προτιμά τον «κανένα» και «κάποιον άλλο», αντί του διδύμου Μητσοτάκη-Τσίπρα, που συνθέτουν την προφανή απάντηση. Και το εύρημα είναι εξαιρετικά ανησυχητικό για την επόμενη μέρα της έναρξης μιας πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, εφόσον η ξεκάθαρη τάση υπέρ της Νέας Δημοκρατίας επιβεβαιωθεί στην κάλπη των προσεχών εκλογών.

Εκτός όμως από την αποστροφή προς το «συμβατικό» πολιτικό σύστημα, ακόμη πιο ανησυχητική είναι η κατεύθυνση της οργής των Ελλήνων προς την Ευρώπη και την ευρωζώνη. Ένας λαός που έχασε πάρα πολλά, δείχνει να μην τρομάζει στην ιδέα ότι μπορεί να χάσει τα πάντα. Και αυτό διαμορφώνει ανισορροπία στο «σύστημα» για τα δύσκολα που έχουμε ακόμη μπροστά μας.

Οι δημοσκοπήσεις φυσικά, ακόμη και στη σημερινή ανεπάρκεια ορθών μετρήσεων που τις χαρακτηρίζει, καταγράφουν τα… απόνερα. Το πρόβλημα βρίσκεται σε ένα ολίγιστο πολιτικό σύστημα, που απογοήτευσε τους Έλληνες, χλόμιασε το εθνικό μέλλον, και έχει ανοίξει παράθυρο ευκαιρίας στο φλερτ με το χάος.

Απ’ την άλλη, η Ιστορία μας έχει διδάξει ότι τα έθνη και οι λαοί δεν καταστρέφονται τόσο εύκολα. Τόσο απλά. Σε στιγμές κρίσιμες και οριακές, ξαναβρίσκουν το δρόμο τους για το φως. Το φως, που στο τέλος νικάει πάντα το σκοτάδι.

____________

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016