Πολιτικά παιχνίδια παγιδεύουν το Εθνικό Θέατρο

ΘΕΑΤΡΟ

tieatro.jpg

Η παράσταση της Πηγής Δημητρακοπούλου με αναφορές 

στο βιβλίο του Σάββα Ξηρού προκάλεσε σάλο |ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Στάθης Λιβαθινός έκανε τελικά τη μεγάλη κίνηση, αυτήν που δεν τόλμησε να κάνει ποτέ κανένας άλλος, αυτήν που θα συνδέσει το όνομά του με την ιστορία του Εθνικού Θεάτρου.

Κατέβασε την «Ισορροπία του Nash», την παράσταση που ενόχλησε πολιτικά κάποιους επειδή βασιζόταν μερικώς σε κείμενα του Σάββα Ξηρού.

Ο Στάθης Λιβαθινός κατέβασε την μπάρα στην είσοδο της Πειραματικής Σκηνής στην οδό Πανεπιστημίου και έκλεισε το θέατρο σκύβοντας το κεφάλι μπροστά στην απαίτηση φιλελεύθερων «επαναστατών».

Επέτρεψε σε άσχετους με το θέατρο, επικίνδυνους κύκλους να αποφασίζουν για το ρεπερτόριο, τη λειτουργία του Οργανισμού που διευθύνει: του Εθνικού Θεάτρου.

Ενα εντυπωσιακά μεγάλο, χορταστικό αυτογκόλ. Μπράβο...

Τελικά ο αγώνας που δόθηκε τις τελευταίες μέρες εναντίον μιας παράστασης και μιας σκηνοθέτριας απέδωσε καρπούς.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Στάθης Λιβαθινός υπέκυψε στην ιερή οργή αγανακτισμένων «θεατών» (ούτε καν είχαν δει την παράσταση) και απέσυρε την... επικίνδυνη «Ισορροπία».

Ετσι νομιμοποίησε το επιχείρημα όλων αυτών που μέρες τώρα, σκοπίμως, μετατρέπουν μια υπόθεση που αφορά το θέατρο σε πολιτικό νιτερέσο.

Ματαίωσε τις παραστάσεις δικαιώνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο τη στάση εκείνων που έχουν λόγους –πολιτικούς εννοείται- να βγάλουν τους σκελετούς από τα ντουλάπια, να ξαναβάλουν μπρος τις μηχανές στον διάλογο του μίσους, ν’ αρχίσουν τους ελεεινούς πολιτικούς συμψηφισμούς ξύνοντας πληγές σε συγγενείς θυμάτων της «17 Νοέμβρη» και σαρκάζοντας τα δικαιώματα ανθρώπων που έχουν δικαστεί και καταδικαστεί για τα εγκλήματά τους.

Κι όλα αυτά στην πλάτη του θεάτρου.

Γιατί η απόφαση του Στάθη Λιβαθινού να λογοκρίνει την ίδια την παραγωγή του θεάτρου που διευθύνει αποτελεί μοιραία υποχώρηση, ξεκάθαρο πλήγμα στην ελευθερία της έκφρασης με στόχο μάλιστα εκεί όπου χτυπά θεσμικά και συμβολικά η καρδιά του ελληνικού θεάτρου: το Εθνικό Θέατρο.

Δεν είναι η πρώτη φορά. Εχει συμβεί ξανά και στη χώρα μας και αλλού στον κόσμο θεάματα τολμηρά, επικίνδυνα στον χειρισμό τους να δημιουργούν θόρυβο, συζητήσεις, διχογνωμίες, κριτική επί της ουσίας.

Αυτή είναι η δουλειά της τέχνης, πολύ δε περισσότερο της τέχνης που γεννιέται, ζυμώνεται στην «κουζίνα» μιας Πειραματικής Σκηνής θεάτρου.

Κι αν έχουμε δει το κακό, τους αρνητικούς ήρωες, τη βία και τα παράγωγά της να υποστηρίζουν θεματικά ολόκληρα λογοτεχνικά έπη, το κλασικό και σύγχρονο θέατρο, αριστουργήματα ζωγραφικής, μουσικά έργα.

Ποιος σκέφτηκε ποτέ να τα λογοκρίνει και μάλιστα με κριτήριο το θέμα τους;

Ποιος σκέφτηκε ποτέ να κλείσει το θέατρό του γιατί κάποιοι δεν συμφωνούν με το ρεπερτόριο που επιλέχτηκε;

Και ξαφνικά με αφορμή μια παράσταση που περιέχει κείμενα του Σάββα Ξηρού επανέρχεται το γελοίο ερώτημα στο οποίο μας υποχρεώνουν επιτακτικά να απαντήσουμε γρήγορα και χωρίς περιστροφές: Είστε εναντίον της βίας, ναι ή όχι;

Κι αν είστε εναντίον, γιατί ανεβάζετε παραστάσεις βασισμένες σε υλικό δολοφόνων όπως του Σάββα Ξηρού;... Ε; Γιατί;

Συντάχτηκαν δηλαδή η σκηνοθέτις, οι ηθοποιοί της παράστασης με την πολιτική άποψη του Ξηρού, ακόμα και η καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου;

Και έπρεπε να βρεθούν άπαντες στην αδιανόητα κωμική θέση να απολογούνται από κανάλι σε κανάλι και να απαντούν στις πιεστικές ερωτήσεις «ευαίσθητων» δημοσιογράφων δηλώνοντας ότι δεν είναι υπέρ της τρομοκρατίας, απλώς κάνουν θέατρο, έρευνα, μυθοπλασία, αξιοποιούν στη σκηνή ένα κοινωνικό ντοκουμέντο.

Την Πέμπτη το βράδυ διαβάστηκε το εξής κείμενο στους θεατές του θεάτρου «Ρεξ» εκ μέρους των ηθοποιών του Εθνικού Θεάτρου λίγο πριν αρχίσει η παράσταση του έργου του Μπρεχτ «Γαλιλαίος»:

«Θεωρούμε αυτονόητο και πολύτιμο το δικαίωμα των καλλιτεχνών να συνομιλούν μέσω του έργου τους με τους πολίτες για όσα απασχολούν την κοινωνία και τον άνθρωπο.

Πιστεύουμε ότι ο κόσμος των ιδεών δεν μπορεί να εμπίπτει σε κανέναν περιορισμό.

Γνωρίζουμε ότι οι ελευθερίες σ’ αυτόν τον τόπο πληρώθηκαν πάντα πολύ ακριβά και αρνούμαστε να συναινέσουμε σ’ αυτή την πράξη λογοκρισίας με όποιο μανδύα και αν εμφανίζεται.

Αντιλαμβανόμαστε την απόφαση να κατεβεί η παράσταση "Η ισορροπία του Nash" ως υποχώρηση στις αξιώσεις της Ιεράς Εξέτασης».

Μια «Ισορροπία» ψευτοτρόμου ή πώς ξαναχάθηκε ο κοινός νους

Η ανεξέλεγκτη κατάσταση τρομοϋστερίας οδήγησε την Πηγή Δημητρακοπούλου (που αναγκάστηκε να απολογηθεί «γιατί;», «πώς, αφού το αίμα είναι ακόμα φρέσκο», «μα τον εγκληματία;», «συμφωνείτε με τον Ξηρό;»), να μιλήσει:

Το ότι δεν “λογοκρίθηκα” εν έτει 2016 θεωρήθηκε ατόπημα και το ότι χρησιμοποίησα βιβλίο μέλους μιας οργάνωσης που εξαρθρώθηκε πριν 14 χρόνια, τουλάχιστον “εγκληματικό”. Σέβομαι απόλυτα τη θλίψη των συγγενών των θυμάτων. Αυτοί είναι και τα μεγαλύτερα θύματα όλης αυτής της εκρηκτικής δημοσιότητας, γιατί τους ξύπνησε τραγικές μνήμες.

Εχω να τους απαντήσω μόνο ότι κανείς δεν “εξαγνίζεται”, ούτε “ηρωοποιείται” επειδή καταπατήθηκαν τα δικαιώματά του, αυτό είναι εντελώς διαφορετικό θέμα και δεν αναιρεί τις πράξεις του.

Στους πολιτικούς και δημοσιογράφους που γέμισαν έξαλλοι τα τηλεπαράθυρα λέω ότι δεν κινδυνεύει πια από κανέναν Σάββα Ξηρό η Δημοκρατία μας, αυτός έχει αφοπλιστεί χρόνια τώρα. Κινδυνεύει από πολλά άλλα, πολύ πιο σοβαρά, που τα ξέρουμε καλά όλοι μας, και ένα απ’ αυτά, το ελάχιστο, που πρέπει να προασπιζόμαστε καθημερινά, είναι η ελευθερία της έκφρασης.

Αλλά ήρθε και ο νοικοκύρης του σπιτιού, ο διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, να πάρει θέση και το ζήτημα, επιτέλους, να κλείσει...

Την Πέμπτη το πρωί ανακοινώνει ότι σταματάει αυτές τις λίγες παραστάσεις (sold out μάλιστα) που απέμεναν γιατί απειλούνταν οι ζωές των ηθοποιών...

Ποιοι απειλούσαν ποιον; Τον ρωτήσαμε, αλλά δεν μας απάντησε. Επέμενε ότι δέχεται απειλές γι’ αυτό θα πάρει μέτρα...

Κάποιοι δηλαδή γραβατωμένοι θα κατέβαιναν από τη Φιλοθέη, το Παλαιό Ψυχικό ή την αμερικάνικη πρεσβεία φορτωμένοι με γκαζάκια και ρουκέτες (!) για να εμβολίσουν το κτίριο του “Ρεξ” στην Πανεπιστημίου;

Μα αυτά, στάνταρ, η 17 Νοέμβρη δεν τα κάνει;

Η ανακοίνωση Λιβαθινού | 

Στην ανακοίνωσή του τονίζει ότι η παράσταση «προξένησε πόνο», «ξέφυγε από τον καλλιτεχνικό της στόχο και μοιάζει να εξαντλεί τις αντοχές της κοινωνίας».

Μας λέει επίσης ότι «καμιά ιδέα δεν δικαιούται να αφαιρέσει μια ζωή» (πού απαντά αυτό;) και πως η παράσταση «ενεργοποίησε αντιδράσεις ακραίων κύκλων που έφτασαν στο σημείο να εκφράζουν απειλές για τη σωματική ακεραιότητα του κοινού, των καλλιτεχνών και των εργαζομένων του Εθνικού Θεάτρου».

Αν εδώ δεν πρόκειται για λανθασμένη διατύπωση ή σύνταξη στο κείμενο πρέπει να εννοήσουμε ότι η ίδια η παράσταση απέτυχε γιατί «ενεργοποίησε», «προκάλεσε», «ξέφυγε από το στόχο της».

Η παράσταση τα έκανε όλα αυτά;

Η ανακοίνωση του καλλιτεχνικού διευθυντή καταλήγει:

Κάτω από αυτές τις συνθήκες θεωρούμε ότι η συνέχιση της παράστασης θα καλλιεργήσει τη στρεβλή εντύπωση ότι το Εθνικό Θέατρο, αντί να προβάλει τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία και τον γόνιμο προβληματισμό, στηρίζει εγκληματίες για πάντα καταδικασμένους στη συνείδηση του ελληνικού λαού.

Προς αποφυγή δημιουργίας μιας τέτοιας παρερμηνείας, να μείνουν δηλαδή τα κανάλια και άλλοι «φορείς» με την εντύπωση ότι το Εθνικό αβαντάρει εγκληματίες τρομοκράτες, ο Στάθης Λιβαθινός προχώρησε στη λογοκρισία και πέταξε την παράσταση στα σκουπίδια.

Διότι περί αυτού πρόκειται.

Και να σκεφτεί κανείς ότι η δήλωση μετανοίας στην Ιερά Εξέταση των καιρών μας υπογράφτηκε για μια δουλειά της Πειραματικής Σκηνής, αυτής που δημιούργησε με όνειρα και μεράκι πριν από χρόνια ο Στάθης Λιβαθινός και ανάστησε με την επάνοδό του ως διευθυντή στο Εθνικό Θέατρο.

Καλά τα μεγαλόπνοα σχέδια για Τμήματα Σκηνοθεσίας και για αναβάθμιση της Δραματικής Σχολής όμως εδώ αποδεικνύεται ότι έχουμε πρόβλημα χειρισμού ουσιωδών θεμάτων, αυτών που θεωρούσαμε αυτονόητα, «ευκολάκια».

Μήπως τελικά είναι καλύτερα να αναλωθούμε στην κατάκτηση αυτών των βασικών, την περιφρούρηση κεκτημένων (υποτίθεται) όπως η ελευθερία της έκφρασης;

Και μια απορία: Πώς ο Στάθης Λιβαθινός θα κάνει Φεστιβάλ με θέμα τον ελληνικό εμφύλιο όπως προγραμματίζει;

Δεν φοβάται μήπως το θέατρο γίνει «καλοκαιρινό» από τις «ρουκέτες» που θα ρίχνουν, ποιοι άραγε; Οι απόγονοι των ανταρτών ή των χιτών;

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής ενός Εθνικού Θεάτρου σε κάτι τέτοιες δύσκολες στιγμές δικαιώνει τον ρόλο του.

Τότε είναι που αποδεικνύει τι σημαίνει να διευθύνεις το πρώτο θέατρο της χώρας με ό,τι αυτό συμβολίζει, να παίρνεις αποφάσεις και ρίσκα που αφορούν την ουσία της τέχνης, την τιμή και την αξιοπρέπεια του θεάτρου αλλά και των ανθρώπων του.

Και τότε είναι που κρίνεται.

Υπουργικοί ψίθυροι μετά την υστερία

Οι ανακοινώσεις του Σωματείου Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου, του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος είναι ξεκάθαρες στο μήνυμά τους:

«Η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης είναι θεμελιώδης αρχή της τέχνης του θεάτρου. Καταδικάζουμε τις ενέργειες που θίγουν, προσβάλλουν, απειλούν και στερούν το δικαίωμα αυτό, καθώς και τις φωνές που ζητούν το κατέβασμα της παράστασης».

Καθόλου ξεκάθαρο αλλά συγκεχυμένο έως χωρίς νόημα το περιεχόμενο της ανακοίνωσης του υπουργού Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά.

Μας εξηγεί ότι κατανοεί «τη δικαίως μεγάλη κοινωνική ευαισθησία σχετικά με το ζήτημα της βίαιης και δολοφονικής δράσης ένοπλων ομάδων», αλλά «τυφλές αντιδράσεις απέναντι σε μια θεατρική παράσταση καθιστούν αδύνατη κάθε νηφάλια αποτίμηση του καλλιτεχνικού έργου και κάθε ουσιαστική δημόσια συζήτηση τόσο για τη μνήμη των θυμάτων όσο και για το φαινόμενο της ανεξέλεγκτης βίας».

Και: «Είναι θλιβερό και ανησυχητικό το γεγονός πως το Εθνικό Θέατρο βρέθηκε αντιμέτωπο με απειλές, ώστε εντέλει υποχρεώθηκε να κατεβάσει το επίμαχο έργο πριν από την προγραμματισμένη λήξη των παραστάσεων».

Ο Πρόδρομος Τσινικόρης δήλωσε στην «Εφ.Συν.» ότι τόσο εκείνος όσο και ο Ανέστης Αζάς, με τον οποίο συνεργάζονται ως καλλιτεχνικοί υπεύθυνοι της Πειραματική Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, επιθυμούσαν τη συνέχιση και ολοκλήρωση των παραστάσεων μέχρι το βράδυ της Τετάρτης.

Την ίδια θέση συμμεριζόταν και ο κ. Λιβαθινός. Από την Πέμπτη το πρωί, όταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής και το Δ.Σ. του Εθνικού αποφάσισαν ότι δεν είναι δυνατή η συνέχιση των παραστάσεων, εξαιτίας των αντιδράσεων και κυρίως των απειλών που δέχονταν οι συντελεστές του έργου, οι δύο καλλιτεχνικοί υπεύθυνοι συντάχθηκαν με την απόφαση και στηρίζουν την επιλογή του κ. Λιβαθινού.

http://www.efsyn.gr/arthro/politika-paihnidia-pagideyoyn-ethniko-theatro

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Μαζική διαμαρτυρία κατά της λογοκρισίας
Το «Γκουαντάναμο» του Σάββα Ξηρού επί σκηνής

Ένα περιοδικό ανοίγει «Πόρτες» στους πρόσφυγες στη Γερμανία

Μιλά ο αρχισυντάκτης του, Ramy al-Asheq

«Abwab», στα αραβικά σημαίνει «Οι πόρτες». Εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες βρήκαν ανοιχτές τις πόρτες της Γερμανίας. Και μπήκαν. Ο δημοσιογράφος Ramy al-Asheq, πρόσφυγας και ο ίδιος, σκέφτηκε ότι δεν αρκεί οι πόρτες να ανοίγουν. Πρέπει να μένουν ανοιχτές και για τους επόμενους. Θέλησε να συμβάλει σε αυτή την προσπάθεια, γράφοντας και ενημερώνοντας. Βοηθώντας τους «νεοεισερχόμενους» να βρουν τη θέση τους στην καινούρια κοινωνία. Στη νέα τους χώρα. Και η ανταπόκριση, μας λέει, είναι τεράστια.

Το «Abwab» έχει 20 σελίδες. Εργάζονται για αυτό πάνω από 30 άνθρωποι, και διανέμεται δωρεάν.«To Abwab είναι η πρώτη αραβική εφημερίδα στη Γερμανία. Μηνιαία, πολιτική, πολιτιστική, κοινωνική, ανεξάρτητη», λένε οι υπεύθυνοι της έκδοσης. Απευθύνεται σε σύρους, ιρακινούς και αραβόφωνους πρόσφυγες στη Γερμανία. Τους δίνει πληροφορίες για τις κοινότητες στις οποίες προσπαθούν να ενταχθούν. Στόχος της, «να βοηθήσει αυτούς που φεύγουν για να γλιτώσουν από τη βία να τακτοποιηθούν στη χώρα όπου έχουν βρει καταφύγιο, να χτίσουν ανθρώπινες σχέσεις και να μάθουν πώς μπορούν να φτιάξουν μια νέα ζωή στη Γερμανία«.
Σε κάθε τεύχος, οι πρόσφυγες μπορούν να βρουν βασικές πληροφορίες για τη ζωή στη χώρα και οδηγούς για τη γερμανική νομοθεσία. Ταυτόχρονα, το περιοδικό κρατά μια ανοιχτή γραμμή που ενώνει τους πρόσφυγες με τις πατρίδες τους. Τους δίνει νέα και ειδήσεις από τις χώρες τους, «με άξονα το χτίσιμο της ειρήνης». Ιστορίες από φίλους και συγγενείς στο Ιράκ και τη Συρία.

Το περιοδικό επιμένει στην ανάγκη να φτάνουν οι πρόσφυγες στη Γερμανία, εκτός από το σώμα τους, και με την ψυχή και το μυαλό τους.

Ο Ramy al-Asheq έφυγε από τη Συρία μετά τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις του 2011. Το 2014 άρχισε να γράφει για τη συριακή κρίση σε πολλές αραβικές και γερμανικές εφημερίδες. Τώρα, είναι αρχισυντάκτης στο «Abwab». Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε, και το δεύτερο είναι στα σκαριά. Επικοινωνήσαμε με τον Ramy, και μιλήσαμε για αυτό το μοναδικό περιοδικό, που φαίνεται ότι «βρίσκει ρίζες», από την πρώτη στιγμή.

-Πώς επέλεξες το όνομα «Πόρτες» για το περιοδικό;

Όταν ήρθα στην Κολωνία, και προτού αποκτήσω το δικό μου διαμέρισμα, ζούσα με μια ιταλογερμανική οικογένεια. Αυτή η ωραία οικογένεια μου έδωσε την έμπνευση για το όνομα. Τη στιγμή που αποχαιρετούσα την οικοδέσποινα και την ευχαριστούσα για τη βοήθειά της, εκείνη μου είπε: «Μη με ευχαριστείς, είμαι απλώς ένας άνθρωπος που ανοίγει μια πόρτα για σένα. Εσύ αποδεικνύεις την ικανότητά σου να μπεις, να προσαρμοστείς, να τα καταφέρεις». Οπότε, αυτός που περνά την πόρτα θα έπρεπε να την κρατά ανοιχτή σε άλλους που ίσως έρθουν μετά. Γι΄αυτό έπρεπε να δημιουργηθεί το Abwab.

-Μπορείς να μας πεις κάποιες από τις συμβουλές που δίνετε στους αναγνώστες σας;

Αρχίστε να μαθαίνετε τη γλώσσα της χώρας που σας φιλοξενεί. Αποδεχτείτε την κοινότητα. Προσαρμοστείτε στις συνήθειες της νέας κοινωνίας. Πάντα να προσπαθείτε να πάρετε πληροφορίες από την πηγή. Να χαμογελάτε.

Πάντα να προσπαθείτε να χτίζετε νέες σχέσεις με ανθρώπους. Κάντε οποιαδήποτε εθελοντική εργασία. Προσπαθήστε να ξεκινάτε σπουδές παρόμοιες με αυτές που κάνατε πριν, ακόμη κι αν πρέπει να αρχίσετε από χαμηλότερη βαθμίδα. Ταξιδέψτε για να γνωρίσετε τη νέα σας χώρα και την ιστορία της -υπάρχουν σχετικά οικονομικοί τρόποι για να ταξιδέψετε. Προσπαθήστε όσο περισσότερο μπορείτε να γνωρίσετε το νέο σας περιβάλλον. Αυτό θα σας βοηθήσει να χτίσετε ένα νέο αίσθημα «ανήκειν» στη χώρα σας, και να κατανοήσετε την κουλτούρα της κοινότητας και την ποικιλομορφία της.

-«Μην περιμένετε τα δωρεάν μαθήματα. Αγοράστε ένα απλό βιβλίο, μάθετε τη γλώσσα», λες. Πιστεύεις ότι αυτό είναι το «κλειδί» για την προσαρμογή;

Είναι ένα, και σίγουρα υπάρχουν πολλά κλειδιά, αλλά η γλώσσα είναι πολύ σημαντική, και η κοινότητα που φιλοξενεί έναν πρόσφυγα, θα νιώσει καλά αν δει ότι προσπαθεί να μιλήσει στη γλώσσα τους.

-Ποιες είναι οι αντιδράσεις από τους αναγνώστες; Έχεις κάποια εικόνα για το πόσοι άνθρωποι διαβάζουν το περιοδικό; Υπάρχει κάτι που σου έχει πει ένας αναγνώστης και σε έκανε να νιώσεις αληθινή ικανοποίηση για αυτό που κάνεις;

Η ανταπόκριση είναι μεγαλύτερη από ό, τι περιμέναμε! Τυπώσαμε 45.000 αντίτυπα και τα διανείμαμε, και ακόμη μέχρι τώρα έχουμε ανθρώπους να μας ζητάνε το έντυπο. Πολλοί πρόσφυγες μας έχουν ζητήσει να τους στείλουμε αντίτυπα για να τα μοιράσουν οι ίδιοι και να τα δείξουν σε άλλους. Άνθρωποι στον δρόμο «τους οποίους δεν ξέρω», με σταματούν και μου λένε, «είμαστε τόσο περήφανοι για το Abwab». Τώρα αισθάνομαι ότι έχουμε καταφέρει κάτι, και η ευθύνη γίνεται μεγαλύτερη.

-Πιστεύεις ότι υπάρχει αύξηση ενός νέου ξενοφοβικού αισθήματος στη Γερμανία (εκατοντάδες επιθέσεις σε καταφύγια προσφύγων, άνοδος του AfD και του PEGIDA); Ή προτιμάς να εστιάζεις στη θετική πλευρά -την αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε τους προηγούμενους μήνες; Και, πιστεύεις ότι η γερμανική κοινωνία πολώνεται;

Στο Abwab προσπαθούμε να επικεντρωθούμε στη θετική πλευρά, επειδή, μπορείς να βρεις άσχημα νέα παντού, όμως, πρέπει με κάποιον τρόπο να εστιάσουμε σε αυτό που θεωρούμε σημαντικό, ιδίως μετά τα γεγονότα της Πρωτοχρονιάς στην Κολωνία. Πιστεύω ότι η κοινωνία πολώνεται, μπορούμε πια να το δούμε καθαρά, είναι ή υπέρ ή κατά, δεν υπάρχει ενδιάμεσο. Και πρέπει να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε αυτό που λέει το στερεότυπο.

-Η προσωπική σου εμπειρία ποια είναι; Πότε έφτασες στη Γερμανία; Πόσο δύσκολο ήταν να προσαρμοστείς, και τι πιστεύεις τώρα για τη ζωή εκεί;

Έφτασα πριν από ένα χρόνο. Ήταν πραγματικά δύσκολο να βρίσκομαι εδώ μετά από πολλές δυσκολίες ανάμεσα στη Συρία και την Ιορδανία. Στη Συρία με είχαν συλλάβει μετά από μια διαδήλωση το 2011, στην Ιορδανία με είχαν συλλάβει επειδή έχω παλαιστινιακή καταγωγή. Τώρα, όμως, είμαι στο σωστό μέρος. Εδώ αισθάνομαι ελεύθερος, υπάρχει, βέβαια, ακόμη μια αίσθηση φόβου και επιφυλακτικότητας, όμως, μπορώ να πω δυνατά ό, τι θέλω. Εδώ λέω ανοιχτά και καθαρά τις σκέψεις μου, αυτά στα οποία πιστεύω. Μπορώ να το κάνω χωρίς να έχω να στέκονται μπροστά στο πρόσωπό μου άνθρωποι της εξουσίας και της θρησκείας, οποιασδήποτε θρησκείας, και μπορώ να διεκδικήσω τα δικαιώματά μου μέσω του νόμου.

Οι περισσότερες από τις φωτογραφίες των αναγνωστών έχουν τραβηχτεί με τα κινητά τους τηλέφωνα. Δείγμα και αυτό, της ανταπόκρισης που υπάρχει.
Το περιοδικό εκδίδεται από την ομάδα «New German Media». Σύμφωνα με το γερμανικό δίκτυο DW, δεν αποκλείεται να υπάρξει και γερμανική έκδοση στο μέλλον.

- πηγή: http://left.gr/news/ena-periodiko-anoigei-portes-stoys-prosfyges-sti-germania-mas-mila-o-arhisyntaktis-toy-ramy-al#sthash.rnUWPpOU.dpuf

Guardian: Οδύσσεια δίχως τέλος η οικονομική κρίση στην Ελλάδα

Δυσοίωνες προβλέψεις για την Ελλάδα το 2016, κάνει η βρετανική εφημερίδα Guardian αναφέροντας ότι η νέα χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη.

Σύμφωνα με την ανταποκρίτρια στην Αθήνα Helena Smith το βασικό πρόβλημα των Ελλήνων είναι η υπερχρέωση, τα «κόκκινα» δάνεια και ο κίνδυνος να χάσουν τα σπίτια τους. Η δημοσιογράφος μίλησε με δανειολήπτες που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους.

Ένας από αυτούς είναι ο Σταύρος Στάικος τον οποίο η Βρετανίδα δημοσιογράφος συνάντησε στο παράρτημα της Ένωσης Καταναλωτών και Δανειοληπτών στο κέντρο της Αθήνας όπου είχε βρεθεί για να πάρει συμβουλές.

«Είναι δύσκολο να είσαι αισιόδοξος», λέει ο συνταξιούχος που παλεύει να σώσει το σπίτι του. «Ποιος θα σκεφτόταν ότι θα φτάναμε σε αυτό; Ποιος θα σκεφτόταν ότι στην ηλικία των 63 θα ανησυχούσα ότι θα έχανα το σπίτι μου», συνεχίζει.

Όπως θα τονίσει στο τέλος τουάρθρου της η Βρετανίδα δημοσιογράφος, η μελλοντική σταθερότητα της Ελλάδας εξαρτάται από ανθρώπους όπως ο Σταύρος Στάικος για τους οποίους οι αριθμοί «δεν είναι κάτι το αφηρημένο», αλλά πραγματικοί. «Τι να πεις», λέει ο συνταξιούχος όταν τον ρωτάει για το ενδεχόμενο αναταραχών.

«Έχω ένα δάνειο 45.000 ευρώ, μία σύνταξη που έχει περικοπεί στα 700 ευρώ τον μήνα, λογαριασμούς 300 ευρώ τον μήνα, και μία μηνιαία εξόφληση υποθήκης 400 ευρώ. Δεν γνωρίζω τι θα φέρει το μέλλον. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν μπορώ να εξυπηρετήσω το δάνειο και ότι θα κάνω ό, τι χρειαστεί για να προστατέψω την οικογένειά μου, για να προστατέψω το σπίτι μου».

Το άρθρο συνεχίζεται δίνοντας μεγάλη βάση στην πιθανότητα των κοινωνικών αναταραχών. «Όπως μια οδύσσεια δίχως τέλος, η μεγάλη οικονομική κρίση της Ελλάδας συνεχίζεται και η δύσκολη θέση ανθρώπων όπως ο Στάικος πυροδοτεί φόβους για κοινωνικές αναταραχές», τονίζει ο Guardian που κάνοντας μία αναδρομή στις πολιτικές εξελίξεις που σημάδεψαν το 2015 καταλήγει ότι το 2016 θα είναι «ακόμα πιο απρόβλεπτο».

«Τα πιο δύσκολα, πολλοί θα συμφωνήσουν, δεν έχουν έρθει ακόμα, ακόμα κι αν οι Έλληνες κοιτάζουν απευθείας στην άβυσσο και αποδέχονται ότι δεν υπάρχει καμία εναλλακτική στους περιορισμούς του να είσαι μέλος της ευρωζώνης».

Την δύσκολη κατάσταση των Ελλήνων, αλλά και την κακή τους ψυχολογία μεταφέρει και η διευθύντρια της Ένωσης Καταναλωτών και Δανειοληπτών, τονίζοντας ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το γεγονός ότι οι πολίτες δεν πιστεύουν τις υποσχέσεις της κυβέρνησης ότι όλα θα πάνε καλά. Το ερώτημα που πλέον προκύπτει, συνεχίζει το άρθρο, είναι αν η Ελλάδα θα καταφέρει ποτέ να ανακάμψει, τονίζοντας ταυτόχρονα όμως ότι οι οιωνοί είναι ανάμεικτοι.

Οι υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα για «τελική έξοδο από την οικονομική κρίση» και «εθνική αναγέννηση» δεν ικανοποιούν τους Έλληνες οι οποίοι είναι δύσπιστοι. Για να το αποδείξει αυτό οι Guardian κάνει αναφορά σε τελευταία δημοσκόπηση στην οποία το 55% των Ελλήνων εμφανίζεται απαισιόδοξο για το μέλλον, ενώ το 61% θεωρεί ότι η πιθανότητα ενός Grexit δεν έχει εξαφανιστεί.

«Παρόλα αυτά, μετά από χρόνια βάζοντας και σπάζοντας προθεσμίες και έκτακτες συνόδους κορυφής, αυτό είναι ένα έθνος που έμαθε να έρχεται αντιμέτωπο με τις αντιξοότητες. Έχει αποδεχτεί, έχοντας παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο λιτότητας και χρέους, ότι η σωτηρία δεν θα είναι εύκολη δεδομένου ότι έρχεται με τις επιπτώσεις των περικοπών των δαπανών», σχολιάζει σημειώνοντας στη συνέχεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα αντίστασης έχει μετατραπεί στην πολιτική δύναμη που «θα επιβλέπει την εφαρμογή του πιο οδυνηρού προγράμματος διάσωσης της χώρας» το οποίο όπως εξηγεί περιλαμβάνει σκληρά μέτρα για φορολογούμενους, αγρότες και συνταξιούχους.

Η βρετανική εφημερίδα όμως δεν παραλείπει να αναφερθεί και στον πρωθυπουργό της χώρας Αλέξη Τσίπρα τον οποίο περιγράφει ως «πανούργο διπλωμάτη» (:willy tactician) καθώς κατάφερε στο περασμένο δημοψήφισμα να μετατρέψει το ηχηρό «όχι» σε ένα ταπεινωτικό «ναι», ενώ ενισχύθηκε παράλληλα από μία «αδύναμη αντιπολίτευση».

«Εκτός κι αν η κεντροδεξιά παράταξη της ΝΔ εγκαινιάσει μία νέα εποχή όταν διεξάγει τις εκλογές για την ηγεσία στις 10 Ιανουαρίου, ο πρώην κομμουνιστής θα παραμείνει η κυρίαρχη φιγούρα στην ελληνική πολιτική σκηνή», τονίζει ο Guardian που συνεχίζει αναλύοντας πόσο πιθανή είναι η επιβίωση της παρούσας κυβέρνησης από την στιγμή που αυτοί που πιστεύουν ότι οι νόμοι που θα εφαρμοστούν θα οδηγήσουν και στην ανάπτυξη, είναι λίγοι.

Ανάμεσα στους δύσπιστους είναι ο Αριστείδης Χατζής, αναπληρωτής καθηγητής Δικαίου και Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. «Δεν μπορώ να δω πως η κυβέρνηση θα επιβιώσει των μεταρρυθμίσεων», λέει και συνεχίζει: «Νομίζω ότι αυτή η κυβέρνηση θα έρθει αντιμέτωπη με ανυπέρβλητα προβλήματα νωρίς το 2016».

Ο ίδιος εκφράζει την ανησυχία του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα απελπιστεί, ενώ εκφράζει και τους φόβους του για μία πιθανή άνοδο της Χρυσής Αυγής.

«Οι αναλυτές συμφωνούν ότι ο Τσίπρας είτε θα προσπαθήσει να εδραιώσει την εξουσία του ενισχύοντας τον συνασπισμό ή θα κηρύξει για μία ακόμα φορά εκλογές», γράφει η βρετανική εφημερίδα αναφέροντας τις επιλογές που έχει ο Έλληνας πρωθυπουργός.

«Η μεγαλύτερη ανησυχία μου είναι η πολιτική και οικονομική αναταραχή που θα προκύψουν εάν η κυβέρνηση πέσει» σημειώνει ο Αριστείδης Χατζής.

Τέλος, όπως υποστηρίζει ο Guardian, η άποψη που εξέφρασε ο Τσίπρας ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη είναι ο μόνος τρόπος διαφυγής από το οικονομικό χάος, ήταν αυτή που ενσάρκωσε την αποδοχή των σκληρών όρων που συνδέονται με την τελευταία συμφωνία διάσωσης, και που τελικά έδωσε και μία ταυτότητα στους Έλληνες.

«Έχουμε επιτέλους καταλάβει ότι το να συνδέουμε τους εαυτούς μας με την Ευρώπη είναι ο μόνος τρόπος για κερδίσουμε τον χαμένο χρόνο», λέει στην εφημερίδα ο διακεκριμένος φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος τονίζοντας ότι «αν δεν ήταν η Ευρώπη, οι κανόνες της και οι οδηγίες της η Ελλάδα δεν θα θα διέφερε και πολύ από το Ιράκ».

«Αυτό μπορεί εν μέρει να εξηγήσει γιατί η Ελλάδα το 2016 θα παραμείνει ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης και γιατί, σε αντίθεση με άλλα διασωθέντα κράτη -μέλη της ΕΕ, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι το τελευταίο πρόγραμμα διάσωσης θα πετύχει χωρίς άλλη ελάφρυνση του χρέους» σημειώνει ο Guardian.

______________

http://www.enikonomia.gr/timeliness/45149,Guardian-Odysseia-dixws-telos-h-oikonomikh-krish-sthn-Ellada.html

Οι 117 πρώην βουλευτές που ζητούν αναδρομικά εκατομμυρίων !!!

Στους 117 είχαν ανέλθει οι βουλευτές που με αγωγές τους στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών είχαν ζητήσει με το νόμιμο τόκο και αναδρομικά, διαφορές αποδοχών εκατοντάδων εκατ. ευρώ, αλλά και αποζημιώσεις για ηθική βλάβη, όπως μεταδίδει το aftodioikisi.gr.

Οι αγωγές είχαν κατατεθεί μετά την απόφαση του Μισθοδικείου το 2006 με την οποία αυξήθηκαν οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών και, όπως ισχυρίζονται οι βουλευτές, η συγκεκριμένη απόφαση δεν εφαρμόστηκε στους δικούς τους μισθούς και συντάξεις.  Σύμφωνα με πληροφορίες, οι συγκεκριμένες αγωγές συνδέονται με την απόφαση την διάταξη με την οποία το Δημόσιο αποδέχεται δικαστικές αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου που δίνουν αναδρομική αύξηση.

Όπως είχε γράψει το ΑΠΕ σε ρεπορτάζ του το 2011, μεταξύ αυτών είναι ηχηρά ονόματα που πρωταγωνίστησαν στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου επί χρόνια, όπως οι Άκης Τσοχατζόπουλος, Τ.Μαντέλης, Γ.Ανωμερίτης, Γ.Δρυς, Ελισ.Παπαζώη, Π.Δούκας, Ελ.Ζαγορίτης, Αν.Καραμάριος, Θ.Κασίμης, Ν.Κατσαρός, Π.Τατούλης, Αντ.Φούσας κ.ά.

Από τους 117, οι 62 είναι πρώην βουλευτές της ΝΔ και 52 πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ενώ το ακριβές ποσό που ζητούν οι 117 πρώην βουλευτές μέσω των Διοικητικών Δικαστηρίων δεν μπορεί να προσδιοριστεί, καθώς οι διεκδικήσεις κυμαίνονται ανάλογα με τα χρόνια που διετέλεσε ο καθένας βουλευτής. Ορισμένοι μάλιστα έχουν καταθέσει και δύο αγωγές για διαφορετικές βουλευτικές περιόδους, όπως  οι Ι.Βαϊνάς, Μυρσίνη Ζορμπά, Εμμ.Λουκάκης και Σωτ.Στολίδης. Από τις αγωγές τους ενώπιον της Διοικητικής Δικαιοσύνης παραιτήθηκαν δύο πρώην βουλευτές, οι Μιχ.Λιάπης και Λεων.Τζανής, καθώς και η χήρα του Παναγιώτη Κοσιώνη.

Οι Βουλευτές ΠΑΣΟΚ

Οι 52 πρώην και συνταξιούχοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που κατέθεσαν αγωγές και διεκδικούν αναδρομικά διαφορές αποδοχών είναι: Αλ. Ακριβάκης, Ιωάν. Ανθόπουλος, Ελένη Ανουσάκη, Παν. Αντωνακόπουλος, Γεωργ. Ανωμερίτης, Μαρία Αρσένη, Ιωαν. Βαθειάς, Ιωάν. Βαίνας, Βασ. Βασιλακάκης, Ηλ. Βλαχόπουλος, Χρ. Βοσνάκης, Αλέξ. Βούλγαρης, Δημ. Γεωργακόπουλος, Ιωάν. Γιαννακόπουλος, Μόσχος Γικόνογλου, Γκαλήπ Γκαλήπ, Μ.Ζορμπά, Χρήστος Θεοδώρου, Ιωαν. Θωμόπουλος, Λάμπρος Κανελλόπουλος, Θεόδ. Κατσανέβας, Ελεονώρα – Νόρα Κατσέλη – Καλογεροπούλου, Ιωάν. Καψής, Θεόδ. Κολιοπάνος, Ευτ. Κοντομάρης, Βασ. Κοντογιαννόπουλος (1974 – 1993 ΝΔ και 1996 – 2000 ΠΑΣΟΚ), Σωκρ. Κοσμίδης, Θεόδ. Κοτσώνης, Δημ. Κουλουριάνος (ευρωβουλευτής), Φλώρος Κωνσταντίνου, Εμμ. Λουκάκης, Αναστ. Μαντέλης, Αλεξ. Μπαλτάς, Αθαν. Μπάτσος, Φραγκ. Παπαδέλλης, Ελισάβετ Παπαζώη, Ηλ. Παπαηλίας, Βασ. Παπανικόλας, Χρ. Σμυρλής – Λιακατάς, Ιωάνν. Σουλαδάκης, Σωτ. Στολίδης, Λεων. Τζανής, Ιωάνν. Τσακλίδης, Παντ. Τσερτικίδης, Βασ. Τσιλίκας, Αποστ. Τσοχατζόπουλος, Παν. Φωτιάδης, Αλεξ. Χρυσανθακόπουλος και Αναστ. Χωρέμης.

Οι Βουλευτές ΝΔ

Από την πλευρά της ΝΔ οι 62 πρώην βουλευτές που κατέθεσαν αγωγές είναι: Νικ. Αγγελόπουλος, Παν. Αδρακτάς, Θεοδ. Αναγνωστόπουλος, Απ. Ανδρεουλάκος, Ιωαν. Βαληνάκης, Δημ. Γαλαμάτης, Σταυρ. Δαϊλάκης, Γεωργ. Δεικτάκης, Θεοφ. Δημοσχάκης, Πέτρ. Δούκας, Ελεύθ. Ζαγορίτης, Σοφία Καλαντζάκου, Ηλ. Καλλιώρας, Γεώργ. Καλός, Κρινιώ Κανελλοπούλου, Αναστ. Καραμάριος, Αντ. Καρπούζας, Θεόδ. Κασίμης, Νικ. Κατσαρός, Θεόδ. Κατσίκης, Σταυρ. Κελέτσης, Κεφαλογιάννης, Αθηνά Κόρκα – Κώνστα, Βασ. Κορκολόπουλος, Ιωάν. Κοσμίδης, (ευρωβουλευτής), Ανδρ. Κουτσούμπας, Γεώργ. Κωνσταντόπουλος, Θεόφ. Λεονταρίδης, Μιχ. Λιάπης, Αναστ. Λιάσκος, Λεων. Λυμπερακίδης, ‘Αρια Μανούσου – Μπινοπούλου, Πέτρ. Μαντούβαλος, Παν. Μελάς, Αντων. Μπέζας, Μιχ. Μπεκίρης, Νικ. Νικολόπουλος, Γεώργ. Ορφανός, Βασ. Παππάς, Αριστ. Παυλίδης, Ιωάνν. Πλακιωτάκης, Αδάμ Ρεγκούζας, Γεώργ. Σαλαγκούδης, Δημ. Σαμπαζιώτης, Παν. Σκανδαλάκης, Θεοδ. Σολδάτος, Σπ. Σπηλιωτόπουλος, Αριστ. Σταθάκης, Νικ. Σταυρογιάννης, Αποστ. Σταύρου, Πέτρ. Τατούλης, Ιορδ. Τζαμτζής, Νικ. Τσιαρτσιώνης, Κων. Τσιπλάκης, Αριστ. Τσιπλάκος, Σάββας Τσιτουρίδης, Γεώργ. Τσούρνος, Παρθένα Φουντουκίδου – Θεοδωρίδου, Αντ. Φούσας, Χρ. Φώλιας, Ηλ. Φωτιάδης και Ευγέν. Χαϊτίδης.

Ποιοι διαχώρισαν τη θέση τους

Σε δήλωσή του εκείνη την εποχή ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Π.Τατούλης είχε αναφέρει: «Από τις αρχές του 2010 έχω παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση διαφοράς αποδοχών μου από τη Βουλή των Ελλήνων και μένω έκπληκτος για το γεγονός ότι περιλαμβάνεται το όνομα μου σε κατάλογο βουλευτών και πρώην βουλευτών που διεκδικούν αναδρομικά. Συνεπώς δε με αφορά η όποια διεκδίκηση βουλευτών και πρώην βουλευτών που διεκδικούν αναδρομικά. Την πρόθεσή του να μην εισπράξει το οποιοδήποτε χρηματικό ποσό ως αποτέλεσμα της προσφυγής του στη Δικαιοσύνη είχε εκδφάσει και ο πρώην βουλευτής και πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Άκης Τζοχατζόπουλος.

Εκκρεμούν και στο Ελεγκτικό Συνέδριο αγωγές

Υπενθυμίζεται ότι μεγάλος αριθμός ανάλογων βουλευτικών αγωγών εκκρεμούν και στο Ελεγκτικό Συνέδριο.

Συγκεκριμένα, το αρμόδιο Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου έχει δικαιώσει συνταξιούχους βουλευτές, κρίνοντας ότι με βάση το Ζ’ Ψήφισμα της Βουλής του 1975, οι αυξήσεις στις αποδοχές των δικαστικών λειτουργών συμπαρασύρουν και τις αποδοχές των βουλευτών.

Στην απόφαση αυτή έχει αντιδράσει το υπουργείο Οικονομικών καταθέτοντας αίτηση αναίρεσης ενώπιον της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Η Ολομέλεια έχει αναπέμψει και πάλι την υπόθεση στο Τμήμα το οποίο όμως έχει «παγώσει» το όλο θέμα.

Ήδη, από την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου έχουν δικαιωθεί οι τέως βουλευτές Β. Μπρακατσούλας (ΠΑΣΟΚ), Αγ. Αγγελούσης και Καλλιόπη Μπουρδάρα (ΝΔ) οι υποθέσεις των οποίων έχουν παραπεμφθεί στο αρμόδιο Τμήμα, χωρίς ωστόσο να έχει προσδιοριστεί η εκδίκασή τους.

Επίσης εκκρεμούν προς εκδίκαση στην Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου οι αγωγές των κληρονόμων του Γιαν. Σκουλαρίκη (ΠΑΣΟΚ) του Αντ. Ντετιδάκη (ΠΑΣΟΚ), Ε. Ανθόπουλου (ΠΑΣΟΚ) και Ν. Παπαηλία (ανεξάρτητος).

Να σημειωθεί πάντως, ότι παραιτήθηκε από την αγωγή που είχε καταθέσει ενώπιον της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου η χήρα του βουλευτή του Σπ. Πλασκοβίτη.